Trenerzy skupiają się na rozwoju specyficznych umiejętności adekwatnie do wieku oraz, o czym nie wszyscy wiedzą, na budowaniu solidnych podstaw techniki każdego zawodnika. Czy zatem może dziwić fakt, iż Holendrzy są uważani za najlepiej wyszkolonych technicznie piłkarzy na świecie. Holandia to kraj, którego wielkość to mniej więcej połowa Stanu Arizona, gdzie liczba dzieci grających w piłkę nożną wynosi zaledwie 10procent ogólnej liczby młodych Amerykanów. Co więcej, Holandia wychowuje więcej zawodników grających na profesjonalnym poziomie poza granicami kraju, niż wszystkie inne kraje, wliczając Brazylię. Więc co leży w zalążku tego Genialnego Planu Szkolenia? Holendrzy wychowują piłkarzy o świetnych umiejętnościach technicznych, ale również kształcą dyscyplinę oraz wpajają, jakie role i zadania ma zawodnik w danym systemie gry, już we wczesnym wieku. Nie ma znaczenia ilu zawodników uczestniczy w treningu lub grze, największą wagę przykłada się zawsze do systemu oraz do zadań i obowiązków, jakie ma każdy z zawodników w tym systemie. Na przykład, kiedy grają siedmioma zawodnikami, będą grać w ustawieniu 1-3-1-3. Będzie to więc bramkarz, trzech obrońców, jeden pomocnik środkowy i trzech napastników. Jeśli grają ośmioma zawodnikami, wtedy dojdzie jeden pomocnik. Cała filozofia tego systemu polega na tym, aby skupić się na posiadaniu i kontrolowaniu piłki. Naturalny kształt, jaki tworzy się podczas takiej gry to trójkąt. To kształt, który zapewnia właściwe wsparcie i asekuracje, oraz równowagę pomiędzy grą w obronie i grą ofensywną. Taka gra nakłada na zawodników pewne indywidualne zadania i obowiązki, ale także uczy ich zaufania oraz kładzie podstawy ku dalszemu rozwojowi współpracy w grupie. Wszędzie gdzie nie spojrzysz, te założenia widać gołym okiem w Holenderskim systemie szkolenia młodzieży jak i widać je w lidze zawodowej. Aby zauważyć efekty ich Wzorcowego Planu Szkoleniowego, nie trzeba szukać daleko, wystarczy spojrzeć na jeden z najbardziej utytułowanych i najbardziej rozpoznawalnych klubów – AFC Ajax. AFC Ajax wychował najwięcej piłkarzy zawodowych oraz najwięcej reprezentantów kraju spośród wszystkich innych klubów, włączając w to takie potęgi jak: Manchester United, Real Madryt, CF Barcelona czy Brazylijski Santos. Ajax dopracował plan szkoleniowy do perfekcji, ale co ważniejsze, praca trenerów tego klubu jest zgodna z Holenderskim Planem Szkolenia również w zakresie skautingu oraz oceny postępu zawodników. Ajax ma najlepszy program szkolenia na świecie. Wszystkie kluby oceniają zawodników według następujących kryteriów: Technika, Czytanie Gry, Osobowość, Szybkość.
Technika– budowanie podstaw techniki jest najważniejszym elementem rozwoju piłkarza, a w ostatecznym rozrachunku, jest budowaniem różnicy pomiędzy Holandią, a każdym innym krajem uznawanym za piłkarską potęgę. Trenerzy pracują według planu rozwoju, którego wymagania dostosowane są adekwatnie do każdego przedziału wiekowego. Młodzi piłkarze oceniani są na podstawie planu rozwoju umiejętności technicznych - w jakim miejscu się znajdują, a w którym powinni się znajdować jak na swój wiek. Jest to podstawowe kryterium oceny, gdyż według powszechnie głoszonym opinii, technika musi być opanowana do perfekcji i nigdy nie jest wystarczająco dobra. Nawet zawodowe drużyny Holenderskie spędzają pierwszych 20 minut każdego treningu pracując nad techniką lub ćwiczą w sytuacjach wymagających świetnej techniki.
Czytanie gry– umiejętność obserwacji gry jest bardzo ważna dla każdego zawodnika, jednakże równie ważna u zawodnika jest umiejętność „czucia” gry. Czytanie gry to coś znacznie więcej niż tylko taktyka. Czytanie gry to umiejętność rozpoznania przez piłkarzy zmiany płynności gry, tempa gry, i zdolność do narzucania, kreowania i wykorzystywania tych momentów. Tak bardzo skupiamy się na podstawowym poziomie taktyki (asekuracja i przesuwanie będąc przy piłce lub nie będąc w jej posiadaniu, natychmiastowy pressing, przyspieszenie gry, gra piłką w celu stworzenia przewagi, zmuszanie przeciwnika, aby grał w sposób jaki mu narzucimy, itd.), że zapominamy, iż istnieje wyższy poziom gry, którego powinniśmy nauczać. Trening czytania gry powinien tez uczyć zawodników jak rozpoznawać cele i zamiary gry przeciwnika. Zawodnicy powinni umieć "czytać" dominujące zachowania w grze przeciwnika, zarówno w grze z piłką jak i bez piłki, aby zrozumieć i przewidzieć jaki będzie jego następny ruch. Znamy zawodników, którzy świetnie potrafią przewidzieć kolejne zagranie przeciwnika i przerwać jego akcje. Na wyższym poziomie powinniśmy uczyć zawodników przewidywania zamiarów przeciwnika po to, aby przerywać jego akcje i uniemożliwić mu płynne ich budowanie. Innymi słowy, zawodnicy muszą nauczyć się rozumieć i analizować charakterystyczne zachowania w grze przeciwnika, aby przeciwnik stał się bardziej przewidywalny. Kolejnym wyzwaniem jest zdolność „czucia” gry. Należy nauczyć zawodników jak rozumieć płynność i tempo gry i rozpoznawać zmianę tych czynników w czasie trwania meczu. Zawodnicy muszą wiedzieć, że mają wpływ na odwrócenie danej sytuacji boiskowej i obrazu gry po to, aby być w stanie świadomie ograniczyć szanse przeciwnika w różnych momentach meczu. Tego można nauczyć i powinno się tego uczyć szczególnie w starszych drużynach młodzieżowych. Zawodnicy powinni być w stanie rozpoznać system gry przeciwnika i wiedzieć czy chce on przytrzymać piłkę czy też przeprowadzić szybki atak. Powinni oni rozumieć, że podstawowym sposobem ataku i zdobywania goli przez drużynę może być szybkie wbiegnięcie w pole karne lub poprzez podania prostopadle. Zrozumienie tych zasad to pierwszy krok w treningu czytania gry. Drugim krokiem jest umiejętność użycia tych informacji do osiągnięcia własnych korzyści. To jest już wyższy stopień nauki, jednak jest to część integralna Holenderskiego systemu szkolenia, oraz oceny postępów zawodników. Czytanie gry to coś dużo więcej niż taktyka, i jest to coś, czego również powinieneś uczyć swoich zawodników.
Osobowość– Bardzo ważną cechą zawodnika powinna być kreatywność, polot i ekspresja na boisku. Szukamy też zawodników, którzy mają pasję i energię, zawodników, którzy lubią rywalizację i którzy lubią wygrywać. Chcemy pracować z piłkarzami, którzy będą ciężko pracować na treningach, którzy będą przyswajać informacje oraz reagować na uwagi i wskazówki. Nie chcemy zawodników, którzy podchodzą do gry zbyt emocjonalnie, co przesłania im właściwą ocenę sytuacji oraz wpływa na ich grę. Również oczekiwalibyśmy od zawodnika, aby potrafił się komunikować a także kierować drużyną i być liderem na boisku. Chcemy, aby zawodnicy mieli pozytywne nastawienie oraz wspierali siebie wzajemnie z innymi członkami drużyny i trenerami, oraz nie poddawali się w obliczu porażek własnych lub drużyny. Te wszystkie cechy powinien mieć zawodnik idealny, przynajmniej w kwestii podejścia i osobowości. Możemy jednak znaleźć się w sytuacji, w której nasi zawodnicy posiadają tylko niektóre, lub zaledwie kilka z tych cech, a my musimy ulepszyć i naprawić ich słabe punkty. Czy można zmienić osobowość? W niektórych przypadkach można. Tak jak liderów się wychowuje i kreuje, tak i osobowość nie jest cechą nabytą genetycznie i również można ją zmienić.
Szybkość– Jest kilka poziomów szybkości, które kształtujemy podczas naszych treningów. Pierwsza z nich to Szybkość w Technice. Szybkość w Technice określa jak szybko i dokładnie zawodnik potrafi kontrolować i operować piłką (np. podawać, dryblować, przyjmować, strzelać, itd.). Ta zdolność zbiega się z techniką, jednak skupia się ona na szybkości wykonania danego zadania. Druga jest Szybkość Czytania Gry, czyli to jak szybko zawodnik czyta i przewiduje wydarzenia na boisku i na nie reaguje. Zawodnicy powinni swobodnie myśleć na boisku i być w stanie rozpoznać i dostosować się do zmian jakie mają miejsce lub powinny mieć miejsce. Trzecia jest Szybkość Drużynowa. Oznacza ona szybkość gry zawodnika i określa jego zdolność dostosowania się do stylu gry drużyny. Jest to zdolność nieco trudniejsza do opanowania i odnosi się w pewnym stopniu do Czytania Gry, jednak jest ona konieczna, aby zawodnicy mogli prowadzić skoordynowane działania w taki sposób, aby wszystkie "ogniwa" drużyny pracowały jak jedna całość. Z jaką szybkością może to być zrobione przez zawodników? Czwarta jest szybkość działania z piłką. Można by się kłócić, że to część Szybkości w Technice, jednak jest to coś więcej. Ten rodzaj szybkości odnosi się do prędkości fizycznej i szybkości zawodnika z piłką. I wreszcie Szybkość Fizyczna, czyli szybkość wynikająca z cech genetycznych każdego zawodnika i określa szybkość maksymalną w działaniach bez piłki. Szybkość Fizyczną można podzielić na 3 rodzaje:
Przyspieszenie – określa, w jakim czasie zawodnik potrafi osiągnąć swoją prędkość maksymalną
Szybkość wytrzymałościowa - określa jak długo zawodnik potrafi biec swoją prędkością maksymalną
Zatrzymanie – jak szybko zawodnik potrafi się zatrzymać, zawrócić lub zmienić kierunek biegu
Wszystkie te elementy odnoszą się do szybkości. Jest to coś dużo więcej niż tylko to, jaki ktoś jest szybki w bieganiu. Jest to pojęcie dużo bardziej skomplikowane i odnosi się do różnych aspektów i różnych poziomów szybkości.